اسکنرهای امنیتی فرودگاه امروزی به طور کلی به عنوان اسکنر بدن شناخته می شوند. آنها دستگاه‌هایی هستند که برای تشخیص اشیایی که روی یا زیر لباس هستند طراحی شده اند.
به عبارت دیگر، می‌توان بدون نیاز به درآوردن لباس افراد یا تماس فیزیکی، جستجوی کامل بدن را انجام داد. معمولاً، کسانی که با دستگاه ایکس ری کار می کنند، یک نسخه متحرک از شخص اسکن شده را می بینند. معمولاً مانند یک شبح از بدن انسان بدون تکه های گره خورده به نظر می رسد.
وضوح آنچه اپراتور می بیند معمولاً به پیچیدگی فناوری دستگاه ایکس ری تشخیص مواد مخدر بستگی دارد. با این حال، برای نگرانی‌های حفظ حریم خصوصی، شخصی که اسکن را اجرا می‌کند هرگز نمی‌تواند بازنمایی‌های بیش از حد جزئی از یک بدن برهنه را ببیند. همانطور که اسکن انجام می شود، نشانگر هر قسمتی را که مشکوک به نظر می رسد علامت گذاری می کند.
افزایش استفاده از اسکنرها در دهه 2000 آغاز شد، زمانی که تلاش برای قاچاق بمب به فرودگاه ها و هواپیماها به یک تهدید رایج تر و معتبرتر تبدیل شد.
بیشتر سیستم های امنیتی فرودگاه تا آن زمان فلزیاب بودند. کشف تعداد فزاینده ای از مسافرانی که مواد مخدر را حمل می کردند نیز به یک نگرانی فزاینده تبدیل شد. این امر منجر به نیاز به اسکنرهای قدرتمندتر (و هوشمندتر) در فرودگاه ها شد.
اسکنرهای امنیتی فرودگاه امروزی با استفاده از اشعه X نه تنها اشیاء پنهان شده زیر لباس را تشخیص می دهند، بلکه می توانند اشیاء داخل چمدان را نیز ببینند. اسکنرها به قدری حساس هستند که گیره های مو، سیم های فلزی سوتین و غیره را تشخیص می دهند. آنها حتی یک بار یک گیره کاغذ کوچک در جیب من پیدا کردند که به طرز وحشتناکی کامل است.
ایالات متحده آمریکا دارای بیشترین تعداد اسکنر فرودگاهی در حال استفاده است. در زمان نگارش این مقاله بیش از 172 فرودگاه از آنها استفاده می کنند.
به منظور سادگی، اسکنرهای الکترونیکی مورد استفاده در فرودگاه های ایالات متحده برای غربالگری امنیتی به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:
- اسکنرهای چمدان ( دستگاه ایکس ری چمدانی)
- اسکنرهای تمام بدن (اسکنرهای موج میلی متری و اسکنر پشت پراکندگی)
اسکنر چمدان ( دستگاه ایکس ری چمدانی فرودگاه)
این نوع اسکنر، همانطور که از نامش پیداست، چمدان مسافر را جستجو می کند. اسکنر با تابش اشعه ایکس به کیسه ها نفوذ می کند. تصاویری از اشیاء موجود در انواع چمدان های تحویل شده را می گیرد.
تصاویر گرفته شده بر روی صفحه نمایش در طرف مقابل اسکنر نمایش داده می شوند. این تصاویر توسط پرسنل امنیتی فرودگاه تفسیر می شود.
همانطور که کیسه اسکن شده از طریق اسکنر عبور می کند، انرژی تشعشع اشعه ایکس را جذب می کند. تراکم کالاهای قاچاق مانند مواد مخدر بسیار شناخته شده است و به راحتی توسط نیروهای امنیتی فرودگاه قابل تشخیص است.
هنگامی که یک آشکارساز یک شی با چگالی مشکوک را شناسایی می کند، کیسه برای بازرسی اضافی علامت گذاری می شود.
اسکنرهای تمام بدن (دستگاه ایکس ری انسانی)
اسکنرهای تمام بدن اقلام فلزی و غیرفلزی را شناسایی می کنند. با این حال، این اسکنرها نمی توانند داروهای داخل بدن را تشخیص دهند. این چیزی است که این نوع اسکنرها را از اشعه ایکس پزشکی متمایز می کند.
دو نوع اسکنر تمام بدن در فرودگاه های بین المللی استفاده می شود:
- اسکنر موج میلیمتری
- اسکنر اشعه ایکس Backscatter
اسکنرهای موج میلیمتری
دستگاه‌های امواج میلیمتری که به عنوان اسکنرهای فناوری تصویربرداری پیشرفته (AIT) شناخته می‌شوند، از تصویربرداری با موج میلیمتری استفاده می‌کنند که امواج الکترومغناطیسی را از فرستنده به جسم مورد اسکن (که بازتابی متحرک ارائه می‌کند) منعکس می‌کند. این ابزار قدرتمندی برای یافتن تهدیدها یا کالاهای قاچاق بر روی یک شخص است.
این اسکنر بازتاب ها را به عنوان تصاویر منتقل می کند و از رنگ ها برای یادداشت مکان هایی که نیاز به غربالگری واقعی دارند استفاده می کند. هنگامی که مسافر تمیز پیدا شود، چراغ سبز نشان می دهد.
از آنجایی که ایالات متحده به مسافران اجازه می دهد از استفاده از اسکن بدن خودداری کنند، برخی از مسافران به جای آن یک pat-down را انتخاب می کنند. من سهم خود را از اینها داشته ام و می توانم به شما اطمینان دهم که خوشایند نیستند.
از نظر فنی، اسکنرهای امنیتی فرودگاه میلیمتری-موج و Backscatter مواد مخدر را شناسایی نمی‌کنند. با این حال، آنها تشخیص آنها را بسیار آسان می کنند و احتمال دستگیر شدن یک نفر کاملاً به میزان دقت پرسنل امنیتی فرودگاه بستگی دارد.
اسکنرهای اشعه ایکس Backscatter
اسکنرهای اشعه ایکس Backscatter رایج ترین نوع قبل از ظهور امواج میلی متری بودند.
یک اسکنر اشعه ایکس Backscatter مسافران را با تشعشعات یونیزان که توسط بدن انسان منحرف شده اند، نمایش می دهد. با این حال، این یک روش بحث برانگیز برای اسکن بود، زیرا تصور می شد که بیش از حد اجساد را آشکار می کند. به دلیل نگرانی های مربوط به حریم خصوصی، اکثر آنها با اسکنرهای AIT جایگزین شدند.
برای رسیدگی به نگرانی‌های مربوط به حریم خصوصی، افسر بازدیدکننده در مکان دیگری است و هیچ تعاملی با افراد تحت غربالگری ندارد.
دستگاه پراکنده پشتی قابلیت تشخیص فلز و غیرفلز را دارد. تا زمانی که روی بدن باشد، به راحتی چیزهایی مانند مواد مخدر را تشخیص می دهد.
در کشور ما دستگاه های ایکس ری انسانی هنوز مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. اما دستگاه ایکس ری چمدانی در تمامی فرودگاه‌ها و برخی سازمانها کاربرد دارد. ما یک پست جداگانه راجع به معرفی انواع دستگاه ایکس ری چمدانی داریم، که اگر تمایل داشتید، میتوانید به آنجا نیز سر بزنید.
تفاوت بین اسکنر میلیمتری موج و اسکنر پشتی چیست؟
اسکنر اشعه ایکس Backscatter به یک تصویر جلو و عقب برای اهداف تشخیص نیاز دارد.
اسکنرهای موج میلی متری تنها به یک تصویر نیاز دارند و انرژی کمتری مصرف می کنند.
اکثر فرودگاه های بزرگ در سراسر جهان از همان اسکنرهای چمدان و تمام بدن موجود در ایالات متحده استفاده می کنند. در واقع، FAA ایجاب می کند که همه مسافرانی که به پروازهای ایالات متحده می رسند باید توسط یکی از این نوع اسکنرها غربالگری شوند.
در اینجا چند نکته قابل توجه در مورد اسکنرهای تشخیص مواد مخدر در فرودگاه های خارج از کشور وجود دارد:
- اولین کشوری که از این اسکنرها در مقیاس تجاری استفاده کرد، هلند بود. به طور خاص، فرودگاه اسخیپول (AMS).
علیرغم موفقیت این اسکنرها در دستگیری قاچاقچیان مواد مخدر، دولت ایتالیا در مورد این نوع اسکنرها ملاحظاتی داشته است. آنها احساس می کنند که فرآیندها را کند می کنند (و اینکه آنها بی اثر هستند). آنها حتی قصد داشتند آنها را در سال 2010 از فرودگاه های خود خارج کنند – اما هرگز این اتفاق نیفتاد.
- در استرالیا، سیاست عدم انصراف بسیار سختگیرانه است. در صورت امتناع، انتظار یک جستجوی بدنی خصوصی کامل (تهاجمی) را داشته باشید. فقط نوزادان و کودکان زیر 140 سانتی متر نیازی به انجام اسکن بدن ندارند.
- 24 فرودگاه در کانادا از این اسکنرها استفاده می کنند. با این حال، فقط مسافرانی که برای جستجوی ثانویه انتخاب شده اند، اسکن کامل بدن را انجام می دهند. مسافران می‌توانند به‌جای آن یک حرکت دستی را انتخاب کنند.
- در برخی از کشورها، دستگاه غربالگری به نام اسکنر تراهرتز در حال استفاده است. اینها اسکنرهای مخفی هستند که از دید مسافران پنهان هستند و می توانند هر چیزی را که پنهان شده است (تا زمانی که در جایی روی بدن باشد) تشخیص دهند. داروهایی که به هر شکلی پیچیده شده و روی بدن پنهان شده اند با این اسکنر بی توجه نخواهند بود. ناراحت کننده ترین بخش این است که نمی دانید کجا (یا چه زمانی) شما را اسکن می کند.
چه نوع داروهایی را می توان و نمی توان با این اسکنرها تشخیص داد؟
دانستن اینکه کدام داروها یا مواد مخدر می توانند توسط اسکنرها یا دستگاه ایکس ری فرودگاه شناسایی نشوند، علم دقیقی نیست، زیرا فناوری همیشه در حال تغییر است.
اسکنرهای امنیتی فرودگاه امروز به صراحت یک دارو یا ماده را پیدا نمی‌کنند و آن را نامگذاری نمی‌کنند. آنها به سادگی سنسورهایی دارند که آنها را به عنوان هدف برجسته می کند.
پس از برجسته شدن، این وظیفه یک مامور امنیتی است که یک بررسی عمیق‌تر انجام دهد (که می‌تواند شامل هر چیزی از یک ضربه ساده تا جستجوی کامل نوار در یک اتاق خصوصی باشد).
اگر فردی هر نوع دارو روی بدن خود داشته باشد، این اسکنرها احتمال بسیار بالایی دارند که پرسنل امنیتی فرودگاه را از وجود آنها آگاه کنند.
این احتمالاً ناگفته نماند، اما آنها کالای قاچاق پیدا می کنند، آنها هیچ کدام را پس نمی دهند. اگر توضیح من را در مورد آنچه که TSA با اقلام مصادره شده انجام می دهد را بخوانید، این را می دانستید.
